Şafi mezhebi, İslam hukukunda dört büyük Sünni mezhebinden biridir. Kurucusu, İslam alimi İmam Şafi'dir (767-820). Şafi mezhebi, özellikle Güneydoğu Asya, Mısır, Doğu Afrika ve Yemen gibi bölgelerde yaygındır. Temel özellikleri şunlardır:
Kaynaklara Yaklaşım: Şafi mezhebi, İslam hukukunun kaynaklarına (Usul-ü Fıkıh) sıkı bir hiyerarşi ile yaklaşır. Bu hiyerarşi şu şekildedir:
Usul-ü Fıkıh Metodolojisi: İmam Şafi, Usul-ü%20Fıkıh ilminin kurucularından sayılır. Onun "er-Risale" adlı eseri, bu alandaki temel kaynaklardan biridir. Şafi mezhebi, dilbilgisi ve mantık kurallarını kullanarak Kur'an ve Sünnet'i yorumlamaya büyük önem verir.
İctihad: Şafi mezhebi, İctihad kapısının açık olduğuna inanır, ancak belli şartları taşıyan müctehidlerin ictihad yapabileceğini savunur.
Temel İbadetler: Şafi mezhebi, diğer Sünni mezhepleri gibi İslam'ın beş şartına (Namaz, Oruç, Zekat, Hac, Şehadet) büyük önem verir. İbadetlerin yerine getirilmesinde belirli farklılıklar bulunabilir. Örneğin, namazda ellerin bağlanma şekli, abdestte bazı detaylar gibi konularda diğer mezheplerden ayrılabilir.
Fıkhi Görüşler: Şafi mezhebinin kendine özgü birçok fıkhi görüşü vardır. Örneğin, kadının sesi avret olarak kabul edilir, nikah şahitliği konusunda farklı görüşler bulunur.
Ne Demek sitesindeki bilgiler kullanıcılar vasıtasıyla veya otomatik oluşturulmuştur. Buradaki bilgilerin doğru olduğu garanti edilmez. Düzeltilmesi gereken bilgi olduğunu düşünüyorsanız bizimle iletişime geçiniz. Her türlü görüş, destek ve önerileriniz için iletisim@nedemek.page